1300 około tej daty Peregryn z Opola OP (1260- 1333) wygłasza i publikuje kazania o św. Dominiku, wspomina w nich o dziełach syna duchowego Jacka. Kazania Peregryna rozpowszechniane są w całej Europie(58)
1301 roku na kapitule dominikańskiej w Kolonii, stosownie do życzenia klasztorów polskich, prowincja polska została rozdzielona na dwie, z których jedna obejmowała ziemie korony polskiej j a druga, czeska, Czechy z Morawją. 1305 znowu obie prowincje zostały połączone w jedną.
1308 W czasie rzezi Gdańszczan przez Krzyżaków, pierwotny kościół św. Mikołaja przy którym św. Jacek założył klasztor, zostaje spalony i rozebrany. Pozostali przy życiu mieszkańcy zostają wygnani z Gdańska a z nimi i dominikanie. Dopiero po kilkudziesięciu latach miasto zaczyna odradzać się w innym miejscu. Dziś odkryto zarysy fundamentów tego kościoła i są one eksponowane we wnętrzu hali targowej stojącej na ruinach klasztoru przy obecnym kościele pw. św. Mikołaja
1314 około tego roku w kościele dominikanów w Krakowie przy ołtarzu był obraz przestawiając św. Jacka na środku rzeki Dniepr trzymającego Najświętszy sakrament i figurkę Maryi w dłoniach i walczącego z demonem. (58)
1329
Ponownie ustanowiony zostaje opiekun rejestru cudów prowadzi go O. Mateusz
1331
Rejestr cudów prowadzi O. Fryderyk
1338
Arcybiskup Janisław sprowadza dominikanów do Żnina. Mimo upływu lat od działalności Jacka idea tworzenia zakonów w miastach jest ciągle atrakcyjna.
1352
22 lipca 1352r hagiograf, lektor Stanisław, będąc światkiem cudu za wstawiennictwem Jacka przystępuje do pisania zachowanej do dzisiaj redakcji żywota św. Jacka pt. De vita et miraculis sancti Iacchonis. Ten tekst weźmie udział w procesie beatyfikacyjnym.
W miarę rozwoju społeczeństwa klasowego, rycerze spod znaku wąsa i strzały na tarczy herbowej stają się szlachcicami. Możnowładczy ród Odrowążów rozrasta się szczególnie mocno w Opoczyńskim.
Z biegiem lat, Odrowążowie od nazwy swych dóbr dziedzicznych przybierali nazwiska przymiotnikowe jak; Odrowąż - Białaczewski vel Białaczowski z Białaczowa, Odrowąż - Petrykowski z Petrykóz, Odrowąż - Konecki z Końskich (Końskie do 1867r. było w granicach pow. Opoczyńskiego. Koński, to według niektórych historyków nazwisko ojca Jacka, Eustachego Końskiego) Odrowąż - Bębnowski z Bębnowa itp.
Starostami Grodu Opoczyńskiego byli właśnie Odrowążowie. Oni to nad "Bramą Zamkową" w Opocznie umieścili swój HERB, gdyż tutaj urzędował m.in. STAROSTA. Z biegiem czasu Odrowążowie wprowadzili swój własny herb do pieczęci grodowej i Opoczno otrzymało herb "Odrowąż".