Przypominamy artykuł z 2010r.

Na ogół obchód liturgiczny jakiegoś świętego (Uroczystość, Święto, Wspomnienie) przypada w dzień jego „narodzin dla nieba”, tzw. dies natalis, czyli w dniu jego śmierci.

Ponieważ św. Jacek zmarł 15 sierpnia, czyli w dzień, gdy w Kościele obchodzona jest już uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, papież Klemens VII zezwalając polskiej prowincji dominikanów w roku 1527 na publiczny i formalny kult św. Jacka w Liturgii Godzin i Mszy świętej, wyznaczył jako datę jego obchodu „nazajutrz po Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny”, czyli 16 sierpnia.

Data ta została potwierdzona w Dekrecie kanonizacyjnym św. Jacka, który w tym właśnie dniu nakazywał czcić go w całym Kościele.

Niewiele lat po kanonizacji Apostoła Północy do Stolicy Świętej zaczęły napływać prośby o zmianę daty obchodu z 16 sierpnia na niedzielę po Wniebowzięciu N.M.P., motywując to przypadającym już w dniu 16 sierpnia obchodem św. Rocha, oraz faktem, że w dzień roboczy wszyscy „zajęci są żniwami”.

Mimo tych próśb data 16 sierpnia utrzymała się aż do pontyfikatu papieża Piusa X, który przeniósł obchód św. Jacka na dzień następny (17 sierpnia), "oddając" dzień 16-go sierpnia św. Joachimowi. Mimo, że obchód św. Jacka “wypadł” po Soborze Watykańskim II z Ogólnego Kalendarza Liturgicznego Kościoła Rzymskokatolickiego, czyli takiego, który obowiązuje we wszystkich kościołach na całym świecie, w Polsce utrzymał się jako dzień jego Wspomnienia 17 sierpnia.

Wspomnienie św. Jacka w Kościele nie było więc obchodzone w dniu jego kanonizacji czyli 17 kwietnia.

Opracowano na podstawie korespondencji od ks. dr Arkadiusza Noconia.