Rok 1228 był punktem zwrotnym w życiu Jacka. Pod jego koniec wyruszył bowiem na Ruś do Kijowa, aby podjąć dzieło zjednoczenia prawosławnej Rusi z Kościołem katolickim, które po latach wydało owoce. Jacek wyruszył z Krakowa na Ruś przez Wiślicę, Sandomierz, Włodzimierz Wołyński, Łuck, Żytomierz do Kijowa. W Kijowie zakłada dom zakonny, obowiązki przełożonego powierza bratu Godynowi, a sam w 1232 roku opuszcza Ruś. Misja na Rusi była tak skuteczna, że Papież Grzegorz IX polecił przygotować tam odpowiednie warunki do założenia biskupstwa. Św. Jacek zdobył wielką popularność wśród ludności ruskiej.
Z położenia swego geograficznego stanowiła Polska łącznik pomiędzy Wschodem a Zachodem. Kulturę przyjęła z Zachodu, ale ożywione stosunki ze Wschodem sprawiły, że ulegała wpływom orientalnym pod wielu względami i sama też oddziaływała na Wschód wielokrotnie. Choć historycznie dotychczas tylko daje się stwierdzić, że św. Jacek pierwszy inicyuje myśl unii Kościoła wschodniego z zachodnim za czasów Daniela halickiego. i zabiegając o uchrześcijanienie ludów nadbałtyckich, tudzież o sojusz polityczny tegoż Daniela z Mendogiem litewskim, sojusz, który następnie miał stawić opór Mongołom; choć nie ulega wątpliwości, że chrzcił Połowców (Kumańców) nad Dnieprem i nad Dunajem, tudzież skierowywał zabiegi podobnej też działalności ku dalekim Mongołom; legendarne biografie jego zakreślają mu przestwory daleko szersze, bo obejmujące niemal Wschód cały.