Na ulicy Freta w Warszawie od 400 lat wznosi się kościół i klasztor Dominikanów pw. św. Jacka.
Wielokrotnie niszczony i odbudowywany legł ostatecznie w gruzach w 1944 roku. Odbudowany po wojnie w latach 1947-1959 mieści w swym wnętrzu niewiele pamiątek po dawnej świetności
-
2 cenne nagrobki, 2 epitafia, rzeźby i przede wszystkim perłę architektury końca XVII wieku
-
ocalałą z zagłady kaplicę Kotowskich.
Tu także można znaleźć jedną z rzeźb znajdującą się pierwotnie w kościele Dominikanów we Lwowie - dar braci zakonnych zza Buga dla kościoła w Warszawie jest zarazem bezcennym zabytkiem XVIII-wiecznej rzeźby lwowskiej i dziełem Antoniego Osińskiego.
Historia kościoła rozpoczyna się w 1603 roku, kiedy to oo. Dominikanie zakupili od braci Oczków działkę na przedmieściu Warszawy w celu budowy w tym miejscu klasztoru i kościoła pw. św. Jacka. Początkowo wystawiono prowizoryczną drewnianą kaplicę oraz skromny klasztor. Po sprowadzeniu do Polski w 1606 roku relikwii św. Jacka położono fundamenty pod prezbiterium przyszłego kościoła.
Historia kościoła rozpoczyna się w 1603 roku, kiedy to oo. Dominikanie zakupili od braci Oczków działkę na przedmieściu Warszawy w celu budowy w tym miejscu klasztoru i kościoła pw. św. Jacka. Początkowo wystawiono prowizoryczną drewnianą kaplicę oraz skromny klasztor. Po sprowadzeniu do Polski w 1606 roku relikwii św. Jacka położono fundamenty pod prezbiterium przyszłego kościoła.
Przedruk z informacji udostępnionej publicznie przez Pawła Giergonia, na stronie Sztuka.Net.
Obszerne informacje o tym kościele znajdują się na stronie internetowej Dominikanów w Warszawie. Można nawet odbyć wirtualny spacer po tym kościele. Oto jej adres.
http://www.freta.dominikanie.pl/?kosciol.
http://www.freta.dominikanie.pl/?kosciol.